Begin 2012 hebben Paula en Jeroen een wandeling gemaakt door de Cairngorms. Het plan was om rond en over de volgende Munro’s te lopen:
- Beinn Bhrotain
- Monadh Mor
- Devil’s Point
- Ben MacDui
Dus dezelfde route als Stefan en Astrid bijna 4 jaar eerder ook maakten. Door het weer is dit echter een hele andere tocht geworden…
De week voordat we zouden gaat lopen was er behoorlijk veel sneeuw gevallen, de pas op deze foto is zelfs enige een paar dagen gesloten geweest vanwege de sneeuwval. We waren blij dat we de dag voor vertrek de zomerbanden toch nog even voor de winterbanden hebben gewisseld, er lag nog behoorlijk veel sneeuw op de weg.
We parkeren bij Linn of Dee en gaan op weg, nu nog over goed begaanbare paden.
Het regent zo nu en dan een beetje, maar het is overwegend lekker wandelweer. De eerste dag lopen we een kilometer of 6, omdat we een groot deel van de dag in de auto hebben gezeten om bij Braemar te komen.
De eerste nacht is best koud, maar we slapen heerlijk. De ochtend is prachtig.
We beginnen aan de klim naar Beinn Bhrotain en al snel wordt het lastig om het pad te blijven volgen, aangezien deze onder de sneeuw ligt. Gelukkig hebben we de route in de GPS gezet zodat we ook zonder pad verder kunnen lopen. Het loopt jammer genoeg wel een stuk langzamer zonder duidelijk pad.
Als we meer in de buurt van de top komen, lopen we op een dikke laag sneeuw. Bij elke stap zakken we een stuk weg in de sneeuw, we volgen daarom elkaars stappen.
Op de achtergrond is ons spoor zichtbaar in de sneeuw. Er komen duidelijk niet veel mensen op deze berg in dit weer. Het begint steeds kouder te worden en zachtjes te sneeuwen.
Tegen de tijd dat we bij de top komen sneeuwt en hagelt het flink en is ook de wind behoorlijk hard geworden.
De top van Beinn Bhrotain… We hadden gerekend op een windstille stop achter dit muurtje zodat we wat soep konden koken. Het is helaas
koud, nat en winderig op de top. We lopen dus maar door zonder lunch.
De afdaling is ijzig, we proberen zoveel mogelijk door de sneeuw te lopen om de kans op uitglijden te verkleinen.
Het oorspronkelijke plan was om op deze hoogte te kamperen, aan de achterkant van Monadh Mor. In dit weer zien we dat echter niet zitten
en dan moeten we helaas ook Monadh Mor overslaan deze trip. We passen de plannen aan en besluiten naar het dal van Glen Geldie af te dalen, waarvandaan we een andere ronde zullen plannen.
Tijdens de afdaling zijn we blij dat we ervoor gekozen hebben niet op hoogte te blijven slapen, de wind en sneeuw zijn nog meer toegenomen.
Toch is de afdaling naar Glen Geldie sprookjesachtig met de sneeuw erbij. En nog lager neemt de temperatuur weer wat toe, stopt het met sneeuwen en breekt uiteindelijk ook de zon even door.
Na een lange dag zetten we de tent op langs Geln Geldie
Uitzicht op Bein Bhrotain, waar het een stuk witter is op de top dan in de ochtend.
De laatste zonnestralen over River Geldie.
De volgende ochtend weer fris opgestaan en na het ontbijt alles weer in de rugtassen
Het plan is gemaakt: we lopen door Glen Dee en Lairigh Ghru naar Glen Luibeg, de voet van Ben MacDui, om daar te kijken of het weer het toestaat om over Ben MacDui te lopen.
Aan de ruines en andere bouwsels te oordelen is Glen Geldie lang geleden vrij populair geweest. Nu is het er erg verlaten. In de dagen van onze wandeling zijn we misschien 4 mensen tegengekomen.
Langs Glen Geldie loopt een breed landrover track, dus we stappen flink door. Het weer zit vandaag niet echt mee, het blijft gestaag door regenen.
De uitzichten in de Cairngorms blijven altijd betoverend, zelfs als het regent.
We naderen Glen Dee, waar we een heel ander uitzicht krijgen terwijl het zo dicht bij elkaar ligt.
Glen Dee heeft een heel ander karakter, veel meer omsloten door de bergen en een heel ander soort pad. De regen is nog wel hetzelfde.
Naarmate we hoger komen in Glen Dee wordt het weer kouder, af en toe zit er wat sneeuw tussen de regen. Op de achtergrond zien we ook al
dat de toppen hier nog flink besneeuwd zijn. Om eventjes omhoog te klimmen naar de Devil’s Point zal dus niet mee vallen en we doen het rustig aan.
Na de lunch draaien we 150 graden om Glen Luibeg in te lopen. Op een paar meter vanaf het pad grazen twee herten, die ons wel in de gaten houden maar blijkbaar niet bedreigend vinden. We schieten wat foto’s en laten de dieren verder met rust.
Glen Luibeg heeft alweer een heel ander karakter, maar nog steeds regent het goed door.
Als we lager in Glen Luibeg komen komen we tussen de bomen terecht, en bovendien houdt het op met regenen. We gaan op zoek naar een plek voor
de nacht.
Alweer een prachtig plekje om te overnachten.
Met leunstoel erbij voor het avondeten. Na het eten gaan we snel de tent in want het wordt een koude nacht. We houden nog een “bonte avond”, we hadden namelijk kleine flesjes wijn en whisky meegenomen en ook de worst was nog niet op. Het wordt al snel gezellig…
De volgende ochtend maakt Jeroen alvast een kop thee
Het laatste stuk terug naar de auto is niet ver en gaat over steeds bredere paden.